با مرور 34 سال بر پائی جشنواره ها و برگزاری ده ها نشست پژوهشی، امروز به نقطه ای رسیدیم که به تراز مورد نیاز تئاتر کشورمان نزدیک نشده ایم. شاید دلیل عدم این اتفاق و فاصله داشتن با مبانی تئاتر دینی، خالی بودن این ظرفیت ها و عدم توانایی دفاع  تئاتر از خود است.

       چون تئاتر این سال‌ها نتوانسته است از خود دفاع نماید و ظرفیت‌های مورد نیاز را بروز دهد، مبانی تئاتر همان گنجایش‌های فرهنگی تئاتر است که باید جوابگوی نیاز انقلاب اسلامی و مردم این جامعه باشد، اما متأسفانه این مهم بروز نکرده است. ما نه تنها نتوانسته‌ایم اندیشه دینی خود و ارزش‌های به دست آمده در انقلاب اسلامی را در جامعه خود توسط تئاتر بروز دهیم، بلکه توسط این هنر نتوانسته‌ایم در عرصه‌های جهانی،  فرهنگ کشور اسلامی را مطرح نماییم و از آن ارزش‌ها در عرصه تئاتر دفاع کنیم. حتی می‌توان گفت نتوانسته‌ایم مبانی مورد نیاز انقلاب اسلامی را در تئاتر کشور تبیین کنیم و آینده نگری کنیم و این جشنواره نهال نو پا و پویا و تأثیرگذاری است که نمی‌تواند در گام‌های نخست، در خصوص مبانی نظری، ظرفیت سنجی کند.
       دبیر خانه جشنواره طی این سه سال با بیش از 1200 نمایشنامه نویس ارتباط پیدا کرده است که علاقه‌مند هستند در این حوزه فعال باشند.
      ما تلاش می‌کنیم خروجی انتخاب آثار در هر بخش را با توجه به میزان نزدیکی مضامین آن‌ها نسبت به اهداف آمده در فراخوان بررسی کنیم.
      تدوین مبانی مورد نیاز تکنیکی در نمایشنامه نویسی، کارگردانی و سایر بخش‌ها بر پایه تلاش و کار جشنواره و نظرات کارشناسی خواهد بود که می‌باید به مرور زمان به مضامین مورد نیاز نزدیک شویم و از افق مورد نظر جشنواره دور نشویم.
      برای استمرار این گونه نمایش‌ها، با توجه به رسالتی که به دوش ما نهاده شده است، باید تلاش کنیم که از اهداف جشنواره، که همانا موضوعات اولویت بندی شده است، دور نشویم و آثار تولید شده از نظر تکنیکی و هنری و مضمونی در حد عالی قرار بگیرد.
      انجام امور کارشناسی به همین جهت اتفاق می‌افتد که بتوانیم با برگزاری نشست‌های پژوهشی به مبانی نظری مورد نظر تئاتر صاحبدلان نزدیک‌تر شویم که این مهم با توجه به غیر رقابتی بودن و اجرای عمومی و زمان‌های اجراء در طول سال می تواند اتفاق بیفتد.